Funda...

Yeni yeni tanıdığım ve yanımda olmasından mutluluk duymaya başladığım kadın...

-Uyan bakalım güzellik, biraz daha burada bu şekilde uyursak her yerimiz tutulacak heykel gibi kalacağız valla (yumuşak ve narin bir ses tonuyla uyandırdım onu)
+Lütfen kalalım böyle, ben bu anı çok bekledim lütfen... (gerçekten kalkmamak istiyordu. hem ses tonundan hem ısrarcı sarılışından belliydi)
-Hadi amaa, bir şeyler yiyelim ben acıktım (romantizmi bozan öküz vatandaş)

Aniden kalktı, gözlerini avdu ve bana dikti bakışlarını.

+Sen mi hazırlıyorsun!? (soruyu yöneltme şekli tamamen benim yapmamı ister şekildeydi)
-Ne yemek istiyorsun bakalım?

Ben pek yemek yapmayı bilmem ki. Evde kaldığım zamanlarda hemen alelade aparatif bir şeyler yaparım sadece o kadar. Keşke istemeseydi bunu benden...

+Neler yapabiliyorsun bakalım?
-Gerçeği bilmek istiyor musun?
+Hiç bir şey dimi? Biliyordum (gülerek)
-Hızlı öğrenirim (göz kırptım, öğretmenim olabilirsin anlamında)
+O zaman kalk bakalım hadi (yavaşça kalktı, gerçekten de her yeri tutulmaya başlamıştı ki bayağı bir gerilmek durumunda kaldı) inan şikayetçi değilim (ağrılarından bahsediyor)
-Evet hocam, mutfağa giriş derslerinde bugün hangi konuyu işliyoruz?
+Pizzaaa!
-Dışarıdan mı söyleyeceğiz?
+Ben de bilmem ki yemek yapmayı (kahkaha atarak söyledi ama onun da mahçubiyeti okunuyordu yüzünden)
-Hemen arıyorum, adresi sen söylersin.