-Ben... Ne diyeceğimi bilmiyorum... Gerçekten... Teşekkür ederim...

Gözlerim dolu dolu aptal aptal suratına baka kaldım. Yavaş yavaş yaklaştı, elimde ki defteri aldı kenara bıraktı. Ellerini belime doladı, vücudunu vücuduma yapıştırdı, başını omzuma yasladı... Sıcacık nefesini boynumda hissediyorum. Tüylerim ürperiyor, duvarlar yok olmaya başlıyor yine. Saçlarının kokusu tüm dünyayı ele geçiriyor, mest oluyor bütün hücrelerim.

Gözlerim evi inceliyor, o kendine huzur bulurken. Duvarlar, dolapların kapakları, çerçeveler... Kısacası görebileceğiniz her yerde ben varım, benim fotoğraflarım. Her biri farklı zamanlarda çekilmiş, büyüklü küçüklü fotoğraflar.

ilk öpücük... Ansızın... Boynumda hissettiğim o garip sıcaklık...

Her yer bembeyaz! Çiçekler, bulutlar, duvarlar!.. Akla hayale sığmayacak kadar parlaklar, göz kamaştırıyorlar! Rüzgarların seslerini duyabiliyorum, kendilerine ait melodilerini.

"Yanındayım sevdiğim, seninleyim... Kalbimi hızlı hızlı çarptıran adamın yanında... Seninleyim koca adam, yüreği gibi koca adam. Kim bilir ne kadar da güzel sarılırdın bana, huzur dolardım eminim. Duymalısın sevdiğim, şarkılarımı... Belki seslendiremem senin kadar güzel şekilde ama eminim dinlersen sende seversin bestelediğim seni. Kimse bilmesin istedim, duymasınlar içimde ki sesleri. Sarıldığın vakit sana söylesin en güzel şarkılarını yüreğim."

Hepsini okumak istiyordum o kağıtların. Kim bilir neler vardı onlarda. Ne duygular, ne acılar, karanlıklar...