Yavaş yavaş hatırlıyordum..

Hazalda her hatırlıyorum deyişimde gülümsemesini biraz daha güzelleştiriyor, bende gözlerimi ondan alamıyordum..

-Şu çadırın etrafında koşuştuğumuz günü diyorsun değil mi ?

Sevinmişti.

Yavaş yavaş hatırlıyorsunuz öyle mi Taha bey? diyerek güldü..

Ben inanmıştım ya bu kıza, anlattığı hikayedeki ben çok hoşuma gitmişti.

-Artık mutlu olmak istiyorum Hazal, gerçekten inandım sana.Ben seninle çok mutluymuşum.Ama en başından beridert ettiğim bir şey var.Bu hikayenin sonu kötü bitmiyor değil mi Hazal ? Kötü sonla bitmediğini söyle.

Korkuyorum Hazal, neden kimse bana senden bahsetmedi ?

Hazalın yüzü bir anda düşmüştü:

Onlar bizim birlikte olmamızı istemiyorlar Taha, benim sana layık olmadığımı düşünüyorlar.

Bizi ayırmaya çalışıyorlar..