Anasını gibtiğimin Istanbulu.

Beylikdüzünden Beyazıta gitmek bu kadar zor muydu dıbına koyayım?

Herneyse, üniversiteye vardım, vardım da yine gariplikler bitmek bilmiyordu

-Ali baksana şu kaza geçiren çocuk değil mi lan
-Yazık oldu çocuğa ya
-Son altı ayı hatırlamıyor diyolar
-Bu o kızın sevgilisi değil mi ya
-Bi gün öğrenir elbet

Neyi öğrenicem dıbına koyayım

Gülay hocanın odasına vardım, içerdeydi beni çok güzel karşıladı

-Oo tahacım hoşgeldin otur şöyle istersen
+Hoşbulduk hocam
-Nasılsın Taha, nasıl oldun
+Iyiyim hocam Allaha şükür bi gidip geldik ama hayattayız şükür
-Allah korudu gerçekten, bizde seni bikaç öğrenci ve hoca ziyarete geldik ama yoğun bakımdaydın o aralar
+Sağolun hocam ekgib olmayın
-Gerçekten çok üzüldük, bikaç ay içinde iki öğrencimizin ölmes... (ağzından kaçırdı sanırım)

Hemen lafını böldüm

-Hocam kim öldü?
+Boşver boşver tanımazsın hem sen kafanı bunlarla yorma, evet bakalım bu ziyaretin sebebi nedir ders notları falan mı isteyeceksin arkadaşlarından
-Yok hocam ben dönem dondurmak için geldimde
+Ha,anladım. Demek bir süre senin gibi başarılı bir öğrenciden mahrum kalacağız öyle mi ? Neyse hayırlısı olsun.Sen kafana takma,o işi ailen halletti sayılır zaten. Biraz kendini topla öyle devam edersin okula

Annem babam ne alaka ?

Kafam allak bullaktı, hemen teşekkür edip çıktım odadan.Bi sigara iyi gelecekti sanırım.O ara sınıftan arkadaşım, telefonda konuştuğum Merti gördüm, yanında sevgilisi Aysena vardı. Onların yanına gitmeye koyuldum.

Aysena beni uzaktan görünce birden ağlamaya başladı, Mert onu sakinleştirmeye çalışıyordu sanırım
-Aysena sakin ol
-Aysena haftalar geçti yeter artık lütfen ya
+Gönder onu burdan Mert buraya gelmesin lütfen dayanamıyorum !

Sanırım bu söz benim için söylenmişti..