kendisi hikayelerime gulmediginde geceleyin dusta aglayip kari yatakta depresyondan depresyona atladigimi saniyordu. büyük bir ciddiyetle gerceklestirdigi bu acimasiz mizah elestirileri dinleyen herkesi gülme krizine sokuyordu. mecit kendisine guldugumuzu sanip boburlenerek devam ediyordu elestirisine. farkinda olmadigi sey ise suydu ki ben hikayeyi ona anlatmadan önce gece odada deniyor ve bu hikayeyi yarin mecit kahpesine anlattigimda verecegi tepkilere kadar cevremdekilere anlatiyordum. dusmanimdan hep bir adim ondeydim. olmasi gerektigi gibi.