Karanlık ortaya çıktı yaratıklar oluşmaya başladı ve ben yaratıklara yaratıklar bana bakıyordu. Yine aynı ses "yakalayın onu canlı istiyorum" dedi ben de bağırdım "yakalamanıza gerek yok ben geliyorum yanına" diye ama çok korkuyorum belli etmemeye çalışıyorum. daha sonra 2 tane 5 metre boyunda yaratık beni ellerimden tutup kaldırdı (bilirsiniz anne ,baba ve çocuk birbirlerinin elini tutar arada anne ve baba çocuğu havaya kaldırır ya elinden tutup hah o hesap) sonra böyle kapkaranlık göz gözü görmeyen bir noktaya getirdiler.

Beni yere indirdiler ve birden ayağımda çok büyük bir acı hissettim. Sonra çığlık atmaya başladım. 2. ayağımda da aynı acıyı hissedince korktum ne yapıyorlar bana diye düşünemiyordum bile sadece bağırıyordum. Etraf birden aydınlandı. Yapay ışıklar kullanıyorlardı. Birden baktım ayağıma yere çivilemişler. Ağlamakla korkmak karışık bir şekilde çığlık atıyordum. Çok acıyordu ve dayanılmaz bir acıydı. Neredeyse bayılacaktım ama bayılmamam lazımdı buraya kadar gelmiştim. Daha sonra biri belirdi ve "Onu bu kadar kim korkuttu?" diye sordu. Sözleri buz gibiydi. Daha önce kimseden öyle soğuk bir şekilde söylerken duymamıştım. "Ben yaptım " deyip kahkaha atmaya başladı yaratıklardan biri. "Neden yaptın" diye sordu yaratığın cevabı ise "Kaçmasın diye yaptım" dedi ve tekrar bir kahkaha attı. Kahkahanın ortasındayken acı bir şekilde yanmaya başladı ve önümde duran kişi "O bize geliyordu zaten aptal" dedi yanarak yokoldu. Ben bayılmanın raddesine gelmiştim. O kişi "Uyandığında beni tekrar bul sevgilim sana verecek görevim var" dedi ve ben bayıldım.

Uyandığımda yine yatağımdaydım ve zihnimi toparlamam lazımdı. Ayağımın acısı aklımdan çıkmıyordu.