Gözlerimi açtigimda bi gib goremedim. Kordum amk. Sadece bir alarm duyuyordum. Kulagimin dibine caliyordu. Yavas yavaş gorusum açildi. Başim donuyordu. Korlugumun aydinlaktan oldugunu fark ettim. Burasi... burasi. Bir hastaneydi. Yanimda ki camdan uzun binalari gorebiliyordum. Kafamdaki GEAR i. Cikartip yere firlattim hizla dogrultum. Beynim dibciklaniyordu. Hemşire iceri girdi. Agzini bir karis acik bir sekilde. "Aaaa uuuu" gibi degigib sesler cikartiyordu. "noluyoruz amk" dedim icimden. Hemsire geldi gozume isık filan tuttu. Ben kalkmaya calistim bacaklarim kollarim butun uzuvlatimi yeni yeni hissetmeye başlamıstim. Oda daki aynanin karsina gecip kendime baktım. Şaçlarım sirtimda, sakalarrim almiş basini gitmis. Kollarim bacaklarim o kadar inceydi ki. Kendimden korktum. Hemsire yemek getirmek icin gitti. Ben 5 10 dakika aynada kendime baktım. Hemsire yemek getirince hayvan gibi tika basa yemek yedim. Ben yemegimi bitirdigimde annem ve babam iceri girdi. Annem hungur hungur agliyoe babamin ise ellerintitriyordu. Annemle yaklagib 20 dakika boyunca sarilip agladık. Babam camdan bakiyordu. Ama onunda agladigini duyabiliyorduk. Kalkip babama sarildim. 5 yasinda ki kiz cocugu gibi agliyordu. Hemşireye donup
- digerleri ?
Dedim. Hemşire başini egerek
- sadece sen.
Anani gibim sofia onu tamamen unutmuşum.
- NERDE ? SOFIA NERDE !
Hemsire
- o ailesiye beraber evinde dedi.
- nasil evinde o iyi mi ?
Hemsire caresiz bakisiyla
- bilmiyoruz. Ailesi 1.5 yıl once onu evlerine goturdu. Orada bakiyorlar.
Hemsireden adresi istedigimde vermedi veremezmiş. Giberim hastanenizi diye cikistigimda babam sakinlestirdi.
- ben biliyorum dedi.
Çoo merak icindeydim o da kurtulmuş muydu. Annemlerle eve gidip duş aldim sakalımı kestım. Saclarimi omzuma kadar kestim ve topladım. Babam beni adrese goturdu. Kendi arabadan inmedi. Ev 3 katlı mustakil biryerdi. Demir kapilardan iceri girerek kapiya dogru koştum. Sert darbelerle kapiyi çaldım.