Anladığınız üzere orası bir yetiştirme yurduydu. Ben 7 yaşımdaydım ve tek başıma kalmıştım. Adam beni bir odaya zütürdü. Orada yataklar vardı. Saat geç olmuştu. Adam bana bir yer bulup uyumamı söyledi. Yatakların hepsini kontrol ettim ve sonunda bir tanesini boş buldum. Bavulumu yatağın altına zar zor yerleştirdikten sonra yatağa girdim ve girdiğim gibi uyudum...

Sabah beni bir kadın uyandırdı. Etrafa baktığımda benim gibi bir çok çocuk olduğunu gördüm. Daha sonra beni uyandıran kadın kulağımdan tutup bir yere zütürdü. Burası garip bir yerdi, en alt katta, makinelerin olduğu bir yer...
Kadın bana sert bir tokat attı ve bir daha asla pantolonla uyumamamı, eğer uyuyacak olursam o odada bir gece geçirmek zorunda kalacağımı söyledi. Ben de bir daha yapmayacağım dedim ve beni alıp yemekhaneye zütürdü. Orada bir yere oturdum ve yemek yemeye başladım. Ben daha ilk günden babamı özlemiştim... Dün gece olanları düşünüyordum. Benim de duygularım vardı... Bana gofret alacak kimsem kalmamışti... Babacığım yoktu... Düşündükçe kötü oluyordum. Küçücük bedenimle ne ağır bir yükün altında olduğumu anlamaya başlıyordum...
Yemekleri bitirdikten sonra burada kalmak istemediğimi söyledim o ablaya.
Bana ters ters baktı ve gitti. Ben de çocukların yanına gidip bir iki arkadaş buldum. Oyunlar oynuyorduk...