HiKAYE TAMAMEN KURGUDUR KENDiM YAZDIM FAKAT HiKAYENiN TUTMASINI iSTEDiĞiM iÇiN KURGU DiYE SÖYLEMEDiM...

BiTMiŞTiR TABi HiKAYE

Evet beyler. Size bu yaşam hikayemi anlatmak istiyorum. Uzun bir hikaye olacak, sigaralarınızı hazırlamanız tavsiye edilir...

1994 yılının soğuk bir Mart gecesinde gözlerimi açmışım dünyaya. 3 kilo doğmuşum. Annem beni doğurduğunda çok acı çekmiş. Bunun suçlusu ben olmama rağmen cezasını hep ben çektim beyler...

Annem, babam ve ablamla birlikte kötü bir mahalledeki gecekonduda oturuyorduk. Annem evde zütünü büyütürken, babam bir kahvehane dükkanı işletiyordu. Ablam ise okula gidip geliyordu. Dışardan bakıldığında mutlu bir aile gibi görünsek de aslında hiç de öyle değildik... Ailemizde her gün kavga olurdu. Annemle babam, ablamla ben sürekli kavga ederdik daha 6-7 yaşlarında olmama rağmen... Annem beni hiç sevmezdi beyler. Belki seviyordu bilmiyorum ama beni bir kere bile öptüğünü hatırlamıyorum. Ablamla kavga ettiğim zamanlar annem beni azarlayıp döverdi. Ablama ise bir fiske bile vurmazdı. Babam eve geldiğinde bizimle insan gibi güzelce konuşurdu. ikimizi de eşit görürdü annem gibi değildi o... Akşamlara kadar babamı beklerdim beyler. Gelirken ablamla bana gofret alırdı... Canım babam benim :(

ilkokul 1. sınıfa başladığım zaman, okulun ilk günü, hiç unutmam unutamıyorum. Ablam o zamanlar 4. sınıfa geçtiği için o kendisi gidip gelebiliyordu (farklı okullardaydık). Sabah saat 6 gibi oklava dürtüsüyle uyandım. Annem karşıma dikilmişti. Öğlen oldu pekekentin evladı diye uyandırmıştı beni. Kalkıp saate baktığımda 6 olduğunu görüp odama geçtim ve biraz daha uyumak için yatağa girdim. Bir kaç dakika sonra sağ böbreğimde bir acı ile tekrar kendime geldim. Annem denen vicdansız kadın böbreğime vurmuştu (hala ne ile vurduğunu bilmiyorum). Ağlayarak kalkıp babamın yanına koştum, uyuyordu...