Kankam, adı Selim.

iyi çocuktur, deli doludur benim gibi. Heyecanlıdır çoğu konuda ama gel gelelim ki bazen bezdirir beni. Çünkü zevklerimiz ne kadar birbirinin aynı olsa da sırf beni deli etmek için tam zıttını iddia eder. Bir de güler buna kahkahalar ile utanmaz herif. Kalenderdir ama, babacandır. Velhasıl kelam, adamdır adam. Satmaz en ufak şeyde kimseyi ama katı kuralları vardır. Kırmızı çizgileri vardır. Eğer ki haddini aşarsan o konularda vay haline, gözünün yaşına bakmaz koyar kapının önüne. Cafeden bahsetmiyorum yanlış anlaşılmasın, hayatından siler atar o kadar da gözü karadır.

Tek arkadaşım benim bu koca şehirde. Bu işte tanıdım onu, burada kaynaştım, burada kardeş oldum. Sağolsun, o da sever beni o da sayar. Bilmem ekgib, bilmem fazla ama eminim ki sorsanız aynı şeyleri benim için de söyler.

Havalar serinlemeye başladı malum kış geliyor. Bir sigara içsem fena olmaz aslında ama henüz değil. Henüz gelmedim ay ışığının altında seyretmeye doyamadığım dalgalara. Soğuk havalarda içtiğim sigaradan daha fazla zevk alıyorum. Hem ağzımın buharı hem sigaramın dumanı, ikisi bir daha yoğun bir görüntü veriyor ya hani, o sebepten işte.

-Ahmet abim nasılsın?
+Ooo, Can'ım ciğerim, yoldaşım gelmiş. iyiyim hamd olsun sen nasılsın nerelerdesin bakalım?
-iyiyim be abi, iş güç koşuşturmalar devam işte. Yılda bir kendime zaman ayırırım bilirsin, bugün o gün işte abi. Güneşin doğuşuna kadar Mecnun olacağım bu Leyla şehirde. Eşlik et derim de, senin de işler malum be abi.
+Öyle öyle, ekmek parası işte naparsın.
-Ver bakalım bir çay da, bayram etsin damağımız be abi. Sigaram senin çayın olmadan öksüz kalır bilirsin.
+Bilirim, bilirim. Al bakalım buyur.