Uyusturucadan beni uzaklaştıran ışık annem di geri dönmeyecektim o batağa herkes gitti evine evin kapısından baktım ekgiblikti vardı burası artık ev değildi harebeydi Babam annemin kanser olduğunu olmasını tetikleyecek olan hareketi yapmıştı üzüp strese sokmuştu doluydum ama babamın zamanı vardı daha eve bir hırsla girdim yoksa ev mezar gibi dar geliyordu bana çantama yorganımı koydum koşarak çıktım Evet beyler mezarlığa annemin yanına gittim dua okudum ağlamaya başladım yağmur yağıyordu sadece annemin mezarına göz yaşlarım yüzünden toprağına sarıldım koklamaya çalıştım lan annemin kokusunu alırım belki toprağı kokluyordum gece gitmedim Eve yattım uyudum annemin mezarının yanına sabah kiz arkadaşım gelmiş dürttü kaldırdı beni hala ağlıyor Oda bende ağlamaya başladım mezarlık kimine ürkütücü geliyordu ama bana ev gibi geliyordu annemin kokusunu bir kez daha alabilmek umudu vardı içimde