Ona hiç kötü düşüncem olmadan telefonumu uzatıp , istersen sen numaranı filan yaz, çıkışta veya farklı bir konuda konuşmak için deyip telefonu ona uzattım. Telefonunu yazıp bana verdi. Çaldırıp kapattım. Biraz derslerle, üniversitelerle alakalı konuştuk. Onun iyi yerler kazanmasını o kadar istiyordum ki beyler anlatamam. Ayrıca çok detaycı ve gözlemleri iyi biri... Beyler bu kıza karşı ne zaman konuşsam sanki ciğer bekleyen kedi gibi ağzımdan çıkacak her ifadenin bütün anlamlarını inceleyip sindirebilecek potansiyelde bakıyor. Bu durum beni üzdü açıkçası çünkü bu kadar yardıma muhtaç ve acınası duruma sokan bir insan olmamalı.

Bu cesareti nereden buldum bilmem ama ne zaman çıkıyorsun buradan dedim , nöbete kalırsam hiç çıkamam dedi. Benim üzüldüğümü görünce , biraz geri çekilip Bana ders anlatacağını sanıyordum , hastaneden eve taşımacılık değil! dedi. benim kaynar sular tabi aktı kafamdan. Kıza döndüm , iki elimi dizlerime koyup ayağa kalkma pozisyonu aldım . Aval aval bana bakıyorken ona şunları söyledim.Nezaket bir erkeğin en tuhaf halidir. Gerçek amacı belli değil ayrıca önyargılarla doludur. deyip olduğum yerden kalkıp kafeteryanın çıkışına yürüyüp onun göremeyeceği yere kadar yürüyüp sonrasında ağlayıp eve doğru koştum.

Eve geldiğimde moralim bozuktu biraz. Oturup hiç birşey yapmadım. Akşam dayımlar bize geldi. Ufak bir kızları var adı aslı , bu kız çok yaramaz amk. Babasının önündeki çayı ayağına dökünce soluğu hastanede aldık... önlemler alınınca zavallı kızda uzanmış ağlamaklı etrafına bakıyordu, ufak çocuklara çok üzülüyorum beyler onlara birşey olmasın :/. Neyse dayımlar bi süre sonra gideriz dediler. Bizimkilerde hem fikirdi. Babamgile ben dayımlarda kalırım dedim. Dayım çok toleranslı bi kişidir. Böyle kızlı filan durumlarda hep benim tarafımı tutar sağolsun. Kız başka yerdeydi. Kızın yanına gittiğimde bana hayretle baktı.