Zeynep biraz cips biraz kola getirdi. Uzandık koltuğa ve film izlemeye başladık. issız adayı izliyoduk. Ben zaten izlemiştim ama yinede izledim. Sonra ben yattım ve televizyona döndüm. Oda önüme yattı ve televizyona döndü. Elini tuttum. Filmi izledikten sonra televizyonu kapattım zeynepe hadi artık yatalım dedim. Peki dedi ve yattık. Yine yanımdaydı ve 4 gündür beraber yatıyoduk. Sonra aklıma bişey geldi . Bi anda annemin odasına gidip takı kutusunu açtım. Ve ordan annemin en sevdiği kolyesini aldım. Sonra zeynepe kalk dedim kalkınca kolyeyi boynuna taktım.
-bak güzelim bunun hatırası çok özel. Sakın kaybetme.
-bunu bana sen verdin. Hemde anneninmiş. Ben nasıl kaybedebilirim ki.
Gençler dayanamadım sarıldım. Sonra gıdısından bi kere öptüm. Gıdıklandı. Bende onu gıdıklamaya başladım. Biraz oynaştıktan sonra yattık uyuduk.

Sabah ilker hoca aradı hal hatır sordu ki bu hiç alışkan olduğum bi durum deildir. Sonra bana;
-bak m.v o kurtardığın çocuk benin yiğenimdi . Çok saol. Şuan iyi.
-hastahanedemi hala hocam?
-evet.
-geçmiş olsun dileklerimi iletin hocam. Ben onu sedyeye bıraktıktan sonra eve gelmek zorunda kaldım .
-yok evlat önemli deil. Bu arada 1 hafta okul yok. Boya ve tadilat işleri var.
-peki hocam saolun dedim . Kapattım telefonu.