ertesi gün bu kız bizim eve geçmiş olsun dilemeye tekrar uğradı. oysa ki dün gelmişlerdi, kızın farklı bir niyetle eve geldiğini hemen anlamıştım. elinde bir demet çiçekle odama girdi, girer girmez kapıyı kapattı ve vazoya benzeyen bir şey var mı, çiçekler solmasın dedi. bende benim çiçeğim soldu, boşver onları diyip yanıma gelmesini söyledim. ahlaksız girişimden ötürü kızın yanakları pembeleşmişti, utanmıştı besbelli. kız kırık bacağımın olduğu tarafa oturdu ve hareket edebiliyor musun dedim. kımıldamam mümkün değil, hareket eden tek organım bacaklarımın arasındaki dedi. bunun üzerine dayanamadı ve cebinden çıkardığı koli bandıyla ağzımı kapattı. yeter dıbına kodumun çocuğu, geldiğimden beri taciz ediyorsun, şimdi senin zütüne şu çiçek demetini sokayım da aklın başına gelsin dedi. dur ne yapıyorsun demek isterdim ama ağzım bantlıydı. beni yüz üstü çevirip pijamamı sıyırdı ve demeti vazo gibi zütüme soktu. çiçekler artık ölmez diyip çekip gitti. ardından bakarken gözlerimden süzülen yaşlara engel olamıyordum.