Yaşamak için herhangi bir neden olmaksızın. Mutluluk duygularımızı hareketlendirecek bir etken yok hayatımızda. Keyfi düşünceler içinde Raks eden hayatımızda başka insanlar için hiçbir şey yapmadan yaşayıp gidiyoruz. Dünyanın sadece bizim için döndüğünü düşünüyoruz.
Ne ara bu kadar bencil olduk. O zaman neden topluma faydası olan insan larda bizim gibi düşünmedi? Graham Bell kaç defa telefon ile konuşabildi? Ya da Tesla kaç defa yaptığı icatları kullanabildi? Ama şundan eminiz ki bu icatları yapmak için kendi hayatlarından vazgectiler.
Açılar içinde olan bu kadar insan varken bizler nasıl rahat olabiliyoruz. Afrika da bir anne çocuğuna ne zaman " o tabaktaki yemekler bitecek" diyebilecek. Halep te ki çocuğun sorduğu soruya kim cevap verebilecek? "Anne çocuklar ölürken acı cekmezler değil mi?" Sanirim ölmüştük bunca dertler varken hiçbir şey olmamış gibi yaşıyoruz. Bütün dünyayı değiştiremeyebiliriz ama en azından cevremizi değiştirebiliriz.
Zaten dünya denen şey çevremizdekilerin toplamı ile olusmuyor mu?
Herhangi bir prim amacında değilim arkadaşlar sadece okumanız değil anlamanız benim için yeterlidir