Devam ediyorum beyler. Neyse anaokulundan çıktık sadece belli başlı yerlerin fotoğraflarını çekmemize izin veriyorlar. Bende makinemi alıp karşımızda duran ürkütücü binanın resimlerini çekmeye başladım. Herkes gayet eğleniyor bir yandanda korkuyordu. Buraya gelmeden önce bir çok kişiden mutasyonlu insanlar hakkında bazı şeyler duymuştum. Bu beni korkutuyordu. Ancak Nicolay konuşlarıyla bizleri sakinleştiriyor ve bunların gerçek olmadığını söylüyordu. Sırada terk edilmiş bir bina vardı. Bina o kadar korkutucuydu ki içeri giresim gelmedi ama merakım içimi tırmalıyordu. Nicolay tekrar birşeylere dokunmamamız gerektiğini hatırlattı. Ben bir tane odaya girdim odadaki eşyaları incelerken sanki koridordan siyah bir şeyin geçtiğini gördüm. Yada bilinç altım benimle dalga geçiyordu. Burada sağa sola bakınırken epey zaman geçirmiştim. Fakat bir terslik vardı. Kabilemin sesi çıkmıyordu. Hemen binada onları aramaya başladım. Ama kimseyi bulamıyordum. Sesim çıktığı kadar bağırdım ama nafile beni burada bırakmışlardı. Pencereden baktığımda hava kararmak üzeriydi. Büyük bir şok geçiriyordum ki kafamda bir acı hissettim. Evet bayılmıştım kendime geldiğimde gözlerime inanamadım. Karşımda mutasyona uğramış 10 tane zenci vardı. Çift başlı damarlı 33'lük haşmetlileri ile beni ölene kadar düzdüler. Adet yerini bulsun buda böyle bir anımdır.