Cafenin önüne yaklastigimda aramak için telefonu çıkardım fakat aramama gerek kalmadı. Güzel bir afet yaklaşıyordu bana doğru. Mavi hafif dekolteli bir elbise zarif bir çanta.. hafif makyaj.
Ruya değil dimi ? Yok hacı ben kesin ruyadayim.

Yaklaştı yaklaştı.. Sonunda gözgöze geldik.
"Merhaba iyi akşamlar " dedi.
Afalladim. Kendimi toparlayıp merhaba diyebildim sonunda. Hayret bende konusabiliyomusum. Vay aq.

"Mavi renginin bu kadar yakıştığı bir insan daha görmedim. Şey yani çok güzel olmuşsun."

"Teşekkür ederim " deyip başını egdi.
Hafif kızarmış yanaklariyla biraz gülümsedi. Ruya gibiydi. Gerçek olduğunu anlamak imkansız.

Bir taksi çevirdim.
Ben onun güzelliğini seyrederken bir anda taksiciye dönüp bilmem ne restorana gideceğiz dedi.
 
Amk hiç aklıma gelmedi nereye gideriz diye.
Yemeğimizi yedik.  Sohbet muhabbet derken üzücü haberi verdi maalesef..

Başka bir şehire gidiyormuş.
Yüzüm düştü konuşmadım pek onu söyledikten sonra..
Evine bıraktım. Sonra da ne aradığında cevap verdim. Ne kafeye gittim..
Ömer geldi sadece eve arada ceren ve yanındaki hatunu da getirdi. Takıldık o kadar. Içimde kaldı amk harbi diyorum icimde kaldı..
O kadar tesadüf falan yalan oldu.
Ve omer tespiti yaptı.

"Sende sans yok yarram kız olsan bile seni bulur ben giberdim " Dogru dedim amk harbi doğru diyon.

DINLEDIGINIZ IÇIN TESEKKURLER.

ALLAH RAZI OLSUN. BIRAZ YAVAŞ YAZIYORUM FARKINDAYIM AMA ELIMDEN BU KADARI GELDI.

Burdan " uyeadiyoklan" abime selamlarimi gönderiyorum. Selametle