"Oturabilir miyim acaba ?" Diye sormadan gidip yanına oturdum.
Biraz şaşırdı ama olsun yapacak biseyyok.
"Kusura bakma. Davetsiz gelip oturdum" dedim
"Ben sarhosken sen beni davet etmeden evine goturdun ve ilgilendin teşekkür ederim ama davete gerek yok tabii ki oturabilirsin" deyince yuzumdeki gülümseme 2 kat artmıştı.
"Benim yerimde kim olsa a--"
"Aynı şeyi yapmazdi " dedi. Lafimi ağzıma tikarak.
Olayı hayirkattigim için kendime biraz kizsam da devam ettim.
"O zaman ben emre tanisabilir miyiz?"
Kısa bir kahkaha atıp cayindan bir yudum aldı. Telefonumu istedi. Telefonu cebimden çıkarıp verdim.
"Senin numara falan verecegin yok ben kendim kaydedeyim bari" deyince tabi şaşırdım biraz.
"Bende hastaneye gelecektim iğne vurulmak icin" geçmiş olsun dedi "ama hasta değilim deyince bir kahkaha daha attı..
Arkadaşı beni görüp şaşırdı biraz. Geldi karşımıza oturdu.
"Demek emre sensin merhaba ben gizem" deyince şaşırdım. Demekki biliyor herşeyi. Sibele baktım..
Konuşmaya başladı "Gizem herşeyi biliyor senin yaptıklarını falan" dedi.