O günden itibaren sevgili olduk Hülya'mla tam 3 yıl dolu dolu geçirdik. Aynı üniversiteyi kazanıp aynı evde kalmaya başladık aileler tanışıyordu zaten sorun olmadı ev işi. Sonra bir gün hayatımın dıbınakoyan o cümleyi duydum

H-Hayatım ben süt alıp geliyorum kalmamış evde
B-Ben alayım
H-Yok 2 dakika alıp gelirim hazırlandım zaten

Aşağı indi sevdiceğim süt alıp geri gelecekti normalde. Dönemedi. Karşıdan karşıya geçerken aptal ve sarhoş bi adamın kullandığı arabanın altında kalarak can verdi meleğim.

Ne zorluklar atlatmıştık birlikte oysa ki mutlu olacaktık biz. Evlenecektik çocuklarımız olacaktı hatta isimlerini bile düşünmüştük. Erkek olursa Mustafa kız olursa Hande koyacaktık. Nasip değilmiş diyorum. Zaten ne zaman yüzümüz güldü ki dıbınakoduğumun dünyasında ? Alışığız biz.

SON

Bu zamana kadar hikayeyi okuyan, şukulayan,entry giren ve özelden sohbet ettiğim her panpama teşekkürü borç bilirim

Saygılar.