Tabii en şanssız olanımız kim? Ben amk. Kızla yine konuşmayı kestik,ama o ara hayatımın en büyük hatasını yaparak mahallenin parkında takılan torbacı muallaklerle arkadaşlık kurdum.

ilk başlarda sigarayı zaten tek tük içerdim, hatta 2 ay hiç içmediğim olurdu. Dert içicisi değil ortam içicisiydim. Annem babam görüp konuşma o çocuklarla derlerdi de dinlemezdim.

Hayatımın dönüm noktası halk arasında 'şeker' diye tabir edilen şeyi kullandığım gündü herhalde.O muallaklerle şekeri attık tabii benim ilk kullanışım, ulan parkta kitlenip kaldım.En son babam geldi farketti bir takluk olduğunu, çocuklar da bırakıp kaçmışlar korkudan. Döve döve kendime getirdi 1 hafta o dayağın etkisinden çıkamadım amk.