Selimle birlikte eserimizi izledik ben aşırı derecede öfkeli ve bi o kadarda mutluydum. Herkesi disari cikardilar itfaiye ve polis sirenleri duyuldu. Son birkez yillarimizin gectigi yetimhaneye baktik ve kosarak uzaklastik. Sabahın ilk igiblariyla sahilde bir banka oturup ilk kez disarda olmanin verdigi huzurla cevremize bakindik karnımız guruldamaya baslamisti. Ne paramiz nede gidicek bir yerimiz vardi. Hemen yanıbaşımızda beliren bir simitci vardi selimle bakıştik ve gülümsedim birbirimize simitler cok hoş gorunuyordu. Simitci abinin yanina gittik ve cok ac oldugumuzu bize 1 simit vermesini istedik cok masum ve sevecen bir sekilde bakiyorduk. Bize acidi ve bir simit uzatti mutluluktan havalara ucmustuk simiti bitirip gezmeye ciktik. Istanbul sokaklarinda hisbiryeri bilmeyen 2 yeyimhane cocugu percasizca dolasiyorduk. Aksam ne yapacagimizi bilmeden nerede kalacagimizi bilmeden...