Tepsi üzerinde dizili elma şekeri satardı . Her cumartesi beklerdim . Pencereden izlerdim çocuklar toplanırdı adamın başına . Her zaman ben gidene kadar biteceği korkusu vardı . Anneme söylerdim . Ağlardım . Annem paranın olmadığı doğrusunu . Dişimin çürüyebileceği yalanı ile süslerdi . Ben ise toplardım paramı . Hep o cumartesiyi bekliyordum . Az önce etüt merkezinden çıkmış eve doğru yürürken gördüm . Koştum hepsini aldım parayı uzatırken elim titriyordu yemin ederim . Eve doğru geldim . Dağıttım mahalledeki küçük çocuklara. Sakladım 2 tanesini. Eve geldim . Anneme gösterdim . Gözleri doldu . Sarıldı bana . Açtım yedim . inanın beyler . Her ısırıkta . Çocukluğumdan hiç hatırlamadığım anılarım geldi gözümün önüne . Gözümden birkaç damla yaş akarak yedim elma şekerini. Hemen yola çıktım . Gittim sevdiğimin yanına . Şekerin erime korkusu ile ona bunu vermenin heyecanı karışmıştı içime. Yetiştim , onun da etüt çıkışına 13 dakika vardı . Heyecandan yerimde duramıyordum . Dersleri bitti . Çıktılar . Baktım böyle bi çocuk vardı yanında . Çikolata vardı ellerinde etüt merkezinin önünde . Öptü onu . Sarıldı ve dolmuşa bindi. Çocuk. Elimde elma şekeri . Gözlerim dolu baktım ona . Gördü beni . Yürüdü devam etti yoluna . Sonra bi ben kaldım. Birde çocukluğum vardı elimde tek başına .