Üç saat. Cehennem gibi gelen üç saat boyunca bekledik. Arada hızla ameliyathaneye giren doktor ve hemşireler yüreğimi ağzıma getirmişti. Her seferinde panikle ayağa kalkmistim.

Doktorun biri ameliyattan çıktı ve bize doğru gelmeye başladı. Daha doğrusu negatif ailesinin yanına doğru gitti.

Bakislarimi doktora sabitledim.

Sonrasını duymak istemedim. Babasının yüzü düşmüştü. Annesininde burak ve ailesinin de. O an yok olmak istedim.

Buharlasmak istedim oradan isinlanmak istedim.

Ben ruhumu ve kalbimi o gün o hastane koridorunda bıraktım.

- Son-