Eylül gözlerinden ateş fışkırtarak kafasını doğrulttu. Sinirli olmadığı zaman Eylül'ü kolaylıkla sevebilirdiniz. Uzun boyluydu. Siyah saçları omuzlarına kadardı ve ona şirin bir hava katıyordu. Gözleri benimkiler gibi yeşildi ve düzgün bir buruna sahipti. Benden sadece bir yaş büyüktü.

Sarhoştum, hatırlamıyorum,diye mırıldandım. Bu onu daha da kızdırmaktan başka bir işe yaramadı. Ben güler falan sanmıştım oysa ki. Vahşi bir aslan gibi üstüme atılırken yapabildiğim tek şey gözlerimi kapatıp ölümü beklemek oldu.

Sonrasında Eylül bana kafa attı. Güzel kızdı, iyi kuzendi falan ama siyah kuşağı vardı. Beraber kavgalara karıştığımız çok olmuştu. iyi bir müttefik oluyordu ama kesinlikle düşman edinmek isteyeceğiniz biri değildi.

Kafamı ovuşturup gözlerimi araladım. Eylül hayvan mısın ya. 

Eylül bütün dişlerini göstererek sırıttı. intikamımı aldım sadece. Bu kısmı da atlattığımıza göre,deyip kollarını iki yana açtı. Öne atılıp sıkıca sarıldım. Seni özledim kuzen. Kusura bakma. Arayamadım.deyip kendimi affettirme çabaları içine girdim.

Sorun değil bıcırık,deyip geri çekilerek saçlarımı karıştırdı. Bir de bana bıcırık demese daha iyi olacaktı ama bunu söyleyip tekrar Eylül'ün sert kafasını kafamın içinde hissetmek istemiyordum.

Ee?dedi kendini armut koltuğumun üzerine fırlatırken. Ne var ne yok? Sevdin mi burayı? Okul nasıl? Fazla yüklendiler mi? Sevgilin var mı?diye soru bombardımanına başladı.