Onu aramaya başladım. Evin dışına çıktım ahırın kapısının açık olduğunu fark ettim ve hızlı bir şekilde içeri girdim kız içerde kafesteki adamları kontrol ediyordu. Yanına gittim ve

+Bana çok yardım ettin bense sana bırak teşekkürü ismini bile sormadım.
-ismim Eylül sana yardım ettim çünkü tek başıma yaşamaktan sıkıldım.
+Kimsen yok mu ? diye sorduğumda hafif yüzünü asarak
-Kocam virüs yüzünden öldü dedi, bende baş sağlığı diledim. Biraz sessizlikten sonra bana
-istediğin kadar kalabilirsin artık tek başıma yaşamaktan sıkıldım.

Bunu söylerken sanki bana yalvarıyordu. Virüs ülkemize gireli 1 ayı geçmişti, demek ki kocasını virüsün ilk zamanları kaybetti ki bu kadar yalnız hissediyor kendini diye düşündüm. iyi birinede benzediği için kabul ettim, zaten o sormasa ben kalabilirmiyim diye soracaktım.
Bu konuşmadan sonra bir daha ahıra ne olur ne olmaz diye girmemeyi önerdim sonuçta içerde 4 ölü bedeni vardı ve bunları taşımak istemiyordum. Ahırın kapısını açmamasını söyledim vekapıyı kilitleyip eve geri döndük. Eve girdik