Tek yaptığımız şeyde düşünmek hocam. O kadar doluyuz ki aslında, o kadar hevesliyiz ki bir şeyler öğrenmeye, öğretmeye. Sadece bir kaç şey engel bize. Onlarda belli zaten; yanlış olma korkusu, yanlış ima bırakma korkusu. Hayatta hep korkularımıza yeni düştük. Hiçbir zaman kimsenin bizi anlamadıgını düşündük. Okuyacağımız yazacağımız şeylere karar veremedik. Sürekli düşünce çelişkisi içinde sürükleniyor hayatımız. Bazen bi esiyor böyle, diyorsun ki şurada burada deliler gibi çalışıp kendimi ön plana çıkartacağım. Deniyorsun, olmuyor. Sonra bu olay misali diğer yaşadıkların yüzünden üzülüp bi döngü içerisinde hayata küsüp baş ağrılarına mahkum oluyorsun. Ağlamak isteyip ağlayamıyorsun ve mübalağasız düşünmeye devam ediyorsun... her şeyi...