Derin omuz silkti. Kitap okurken garip şeyler oluyor. Ama gerçekte olmadıktan sonra bana bir faydası yok. 

Sınıfa gidelim mi artık? Olur diyemedim. Ağzımı açmaktan korkuyordum. Bu umutsuz düşünceleri boğazımda bir yumru oluşturmuştu ve gitmiyordu. Kafamı salladıktan sonra sınıfa yürümeye başladık. 

Okulun kalan bütün kısmında ruh gibiydim. Hastalığımı bile dert etmiyordum. Aklım Derin'in acımasız düşüncelerindeydi. Delicesine ağlamak istiyordum. Herkesi bu kadar çok severken başka türlü bir sevgi hissetmemesi haksızlıktı. Bunun gerçek olmadığını düşünmesi haksızlıktı. Beni sevmeyecek olması haksızlıktı. 
Çıkış zili çaldığında Bora belki yüzüncü kez neyim olduğunu sordu. Cevap vermeden çantamı alıp sınıftan çıkmaya yeltendim. Derin beni görünce Ne oldu? Neyin var?dedi. Bütün gün boğazımdan gitmeyen yumru daha da büyümüştü. Cevap vermeden sınıftan çıktım.

Yürümek istiyordum. Bu ağırlıktan kurtulmam lazımdı. Derin'i kurtardığım sokağa girdim. Boş bir sokaktı ve şu anda da boştu. Mükemmel seçim.diye geçirdim içimden ve gözyaşlarımı serbest bırakıp bir inşaatın giriş kapısına çöktüm.