Taksiye atladım. Annemle babamın yanına gittim..

Onları üzmeyecek şekilde salladım birşeyler.. Eşyalarımı hiç yerinden çıkartmadım..Duş aldım üstümü değiştirip şirkete gittim..

Patronada üstü kapalı şekilde gitmem gerektiğini söyledim..

Başka şehirlerde de işler vardı.. türkiyenin bir çok şehrinde ihaleye giriyorduk..

Bu sefer karar benimdi istediğim yere gidecektim ama bu sefer çalışan olacak gitmeyecektim..

Patrona kafamdan geçenleri anlattım.. Kendi şirketimi kuracaktım.. Çalıştığım şirketle ortak işler yapıp kendi yoluma bakacaktım artık.. Ortak işlerden kastım taşeronluk yapmaktı.. Bizim şirket büyüktü onunla ortak iş yapabilecek bir adam değildim.. Taşeronluk yapabilirdim o bile bana fazlasıyla yeterdi..

Düşünüp taşındım ve gideceğim yeri kararlaştırdım yeni başlayacak olan bir işti.. kafamda hızlı bir şekilde planlarımı yaptım..

artık canım acımıyordu.. hissizleşmiştim.. daha fazla koyabilecek birşey kalmamıştı.. bana daha fazla acı çektirebilecek kimse kalmamıştı zaten yalnız bir adamdım.. artık yalnızlığın ötesine geçmiştim..

artık yanıma yaklaşmaya çalışanlarıda karadelik gibi yanlızlığın içine çekiyordum.. Ben yalnızlıkla bir bütün olmuştum bana koyacak birşey kalmamıştı beni daha fazla yalnızlaştıracak birşey yoktu.. hayatıma girip çıkanların hayatımda olan kimselerin hiç bir değeri kalmamıştı..

Şirketten çıktım.. bir sigara yaktım.. Kendi imkanlarımla aldığım güzel yerde kısa sürede değerlenen bir arsam vardı.. büyüktüde.. epeyi para ederdi..

Eve yürüyerek gitmeye karar verdim.. yolum uzundu ama hava güzeldi.. yolda planlarım hakkında düşünecek fırsatım oldu..

Ailemden bana kalacak olan bir miktar mal vardı.. tek kardeş değildim.. mirastan bana düşen payı şuan vermeleri için annemlerle konuştum planlarımı anlattım.. önceden de söylemiştim.. ailem dinine bağlıydı.. miras davasıda dini açıdan önemli bir meseleydi.. bana düşenden fazlasını istemedim..

Gereken işlemeri yaptım.. Bana ait olan arsayı ve ailemden kalacak olanları hızlı şekilde elden çıkarttım.. Ticarete kafam azda olsa basardı.. Piyasanın içinde olduğum içinde işi biliyordum çakallıklarını öğrenmiştim herşeyin..

Elimde artık yüklüce miktarda para vardı..

Hayatımın geri kalanını kurmak için harekete geçmeme engel birşey kalmamıştı..

Herşeyi herkesi beynimi ruhumu duygularımı bana ait benim olan beni ben yapan herşeyi arkamda bırakma kararı aldım.. Yeni hayatımla eski hayatımın bağlarını tamamen kopartmalıydım..

O lanet şehirdeki son günümü ailemle geçirdim.. Annemin yanında uyudum.. Sabah annem mükemmel bir kahvaltı hazırlamıştı.. Oturup hep birlikte kahvaltı yaptık..

Kahvaltıdan sonra kendime bir bardak çay doldurdum ve balkona çıktım.. Derin bir nefes aldım.. Bu dıbına kodumun şehrine son kez bakıyordum ama kafama kazımak için değil gördüğüm heryeri herşeyi kafamdan silebilmek için bakıyordum.. Havayı kokladım.. mutluydum.. ama bildiğimiz mutluluklardan değil.. yanmıştım yanarak bitmiştim ve tükenmiştim.. artık yangın bitmişti soğuk bir hava esiyordu içimde..

yemyeşil bir ormanın yandığını düşünün yanarken herkes dehşetle bakar.. tüm orman yanıp kül olduğunda artık geriye birşey kalmamıştır ama yangın bitti diye bir nebze olsun rahatlar insanlar yanan yerlere bakarlar eski yeşillikten eser kalmamıştır herşey kül olmuştur ama yangın sönmüştür.. öyle bir mutluluktu benimkide.. içimde birşey kalmamıştı son bulmuştu herşey.. onun mutluluğu vardı.. dönüp bakınca birşey kalmadığını anladım..

artık aldığım nefesin içimdeki ateşi körükleyemeyeceğini bildiğim için mutluydum..

Akşam için otobüste yerimi ayırtmıştım.. annemle babamın elini öptüm helallik istedim düzenimi kurduğum an beni ziyaret etmeleri için çağıracağıma dair söz verdim.. Ne zaman gelmek isterlerse biletlerini alacaktım.. onlarda mutluydular ama bendeki mutlulukla aynıydı anlayabiliyordum..

Bilerek otobüs yolculuğu yapmayı seçtim.. her kilometrede parçalarımı dökerek düşüncelerimden sıyrılarak yeni hayatıma yeni evime yeni memleketime tertemiz şekilde gidecektim..

Zaman gelmişti.. Etrafıma baktım herkeste bir telaş vardı.. sevdiklerini uğurlayanlar vardı ayrıldığı için üzülenler ağlayanlar vardı.. Son dakikalarını hiç olmadığı kadar dolu geçiren bu insanların içindeki heyecan beni şaşırtmıştı..

Hareket vaktiydi artık.. Otobüsteki yerimi almıştım.. Sevdiklerine son bir öpücük verebilmek için otobüsün içine kadar gelen insanlar vardı.. Birbirleriyle son bir göz teması kurabilmek için otobüs ayrılana kadar yanımızda yürüyenler vardı..

O otobüsteki herkes arkasında birilerini bırakmıştı.. arkalarında bıraktıkları kişilerede bir bekleyiş bir umut biraz hüzün bırakmışlardı..

Bense kendimi bırakmıştım orada.. ne birine bir umut ne birine bir hüzün.. orada kendimi bırakmıştım herşeyide kendimle birlikte bırakmıştım..

Camda yansımamı gördüm.. Kendimle göz göze geldim.. Birisini selamlarmış gibi bende elimi kaldırdım yüreğimin en derin yerinden kopup gelen bir eyvallah çektim camdakine.. gözlerimi kapadım arkama yaslandım sessizce bir eyvallah daha çektim buz gibi çıkmıştı nefesim ruhumdan bir parça ayrılmıştı o son eyvallahımda.. ve bitti orada herşey.. noktayı koydum defteri kapattım..

https://www.youtube.com/watch?v=qePI6FZ-5a0

eyvallah dostlar..