Çok sinir bozucusun. Bırak. 

Kollarımı çözmeden Kurtardığım için teşekkür etmeyecek misin?dedim. Sarılırken eğilmek zorunda kalmıştım. Bu sayede başı omzumun üzerinde duruyordu.

Hah! Ne münasebet! Ben hallediyordum zaten!diye bağırdı. Geri çekilip ona da bir kafa atmak istedim ama sarılma isteğim daha ağır basıyordu. Birkaç saniye daha o şekilde kaldım. 

Peki, öyle olsun.deyip istemeye istemeye kollarımı çözdüm sonra. Hemen kendini çekip başka tarafa bakmaya başladı. Yüzü kıpkırmızı olmuştu. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.

Neden buradasın?diye sordu. 

Hava çok güzeldi. Eve yürüyerek gitmek istedim. Sen niye buradasın? 

Alışveriş merkezine gidecektim. Arkamdan Mert seslendi. Dinlemeyince de çekiştirmeye başladı. Pislik.