Yemek masası kızımın uyuduğu koltuktan 5-6 metre uzaklıkta. Hepimiz masaya oturduk. ‘DELiKANLI!” bağırdım. Daha önce kimsenin dikine bu kadar hızlı uyandığını görmemiştim. ‘Kahvaltı hazır’ dedim çocuğu gırtlaklayacak bir ses tonuyla. Yanımdaki sandalyeyi çektim ve ‘Otur!’ dedim. Masa bir anda sessizleşti. Herkes tabaklarına bakmaya başladı. Kimse kafasını kaldırmıyordu.

Yarı çıplak yatan çocuğun hayatında kat etmesi gereken en zorlu 6 metreydi bu muhtemelen. Çocuk altına bir şeyler giyerken eşim ve küçük kızım çocuğu izliyorlardı. Çocuk pantolonunu giydikten sonra çektiğim sandalyeye oturdu. 1.95 boylarındaki oğlum çocuğun omzuna dokundu ve sert bir şekilde başını salladı. Oğlum benden daha çok sinirlenmişti. Sanki orada olmasak hemen üzerine atlayacak kadar sinirliydi. Rus aksanımla, “Delikanlı, sana bir soru soracağım. Vereceğin cevap senin için çok önemli” dedim ve terlemeye başladı. “Kedileri sever misin?” diye sordum.