Bora'nın şaşkın bakışlarına aldırmadan bahçeye inip arka tarafa geçtim. Neyse ki bu sefer peşimden gelmediler. Sırtımı duvara yasladıktan sonra kafamı geriye atıp gözlerimi kapadım. Ondan uzak kalmak, kaba davranmak işimi kolaylaştırmak zorundaydı. Neden öyle olmuyordu?

''Deniz'di değil mi? 

Gözlerimi yavaşça açıp bana seslenen kıza baktım. Tanıdığımı sanmıyordum. Gözlerimi tekrar kapattım. 

Miray ben.dedi ısrarla. Gözlerimi açmadanAdımı biliyormuşsun zaten.dedim.

Evet. Ama sen benimkini bilmiyordun.dedi. 

Artık biliyorum. 

Gözlerini açamaz mısın?dedi yumuşak bir sesle. Gözlerimi aralayıp ona baktım. 

Gözlerin çok güzel.''dedi. Cevap vermedim. Sınıfa gitmek için yürümeye başladım. Arkamdan hızlı adımlarla gelip bana yetişti.