Çekil de geçeyim.dedi buz gibi sesiyle. Müzik gibi sesi dururken bu sesin hedefinde olmam canımı acıtıyordu. 

Sen çekil. Önce ben geldim.dedim inat ederek. 

Evet, tabi. Çekilir misin? 

Senden cidden nefret ediyorum.deyip kenara çekildim. Böyle söylemeyi zerre istemiyordum ama bir karar almıştım. Ondan uzak duracaktım. Olmuyorsa zorlamanın bir anlamı yoktu, değil mi?

Kollarını önünde bağlayıp bana iyice yaklaştı. Fazla yakında duruyordu. Neredeyse değiyordu kolları bana. Gözlerime bakabilmek için kafasını kaldırdı. Aramızdaki boy farkına sinir olduğunu görebiliyordum.

Bunu sürekli dile getirirsen sadece hoşlanmamış olursun. Ama biliyor musun Deniz? Nefret sessizce edilir.

Bana lafı koymasına mı yansam, haklı olduğuna mı yansam bilemiyordum. Omzuma çarpıp geçti yanımdan. Kalabalık masalardan birine gidip oturdu.