tilki

Hissizleşmişti Özgür. Zaten daha önce pek hisleriyle yaşayan biri olduğu söylenemezdi. Ama yine de arada indirirdi yelekenlerini suya, "Balığım," derdi arafında bir o yana bir bu yana yüzen aptal bana. Balığım demesi bile içindeki son insan yanının sesiyle dışarı çıkması gibiydi… Bir daha duyabilecek miyim ölmeden bana balığım dediğini Özgür? Bazen, gülerdi bile. Hatta bir kaç kez kahkahasını bile duymuştum. Ama o an yanımda bir heykelden farksız duran bu adam, bırakın gülmeyi, ağlayamıyordu bile. Nasıl kıyacağım Özgür sana? Bir ay sonra ölüm meleğine verdiğim sözü tutarken nasıl bırakacağım ardımda seni bu halde?
Tüm dünyayı tek bir sözüyle dize getiren, ama bu oyunda repliği bile olmayan kıza hayatını adayan adam… Hissizleşip benim hislerimi de uyuşturan adam… Ağlamamak için son insan yanını kıvrandıra kıvrandıra öldüren adam… Senin ağlayamadığın bu dünyada kalbim atsın istemiyorum.