Burak'ı bulursam Derin'i de bulurum diye dahiyane bir fikir yürüttükten sonra ismi facebook'a girdim. Yığınla kişi çıktı. Teker teker hepsine bakarken sonunda Burak'ı buldum. Fotoğrafta Derin de olmasa yine tanıyamazdım. Sanırım Burak yaz tatilinde bir tür evrim geçirmişti çünkü bugün gördüğüm çocukla fotoğraftaki çocuk birbirinden bağımsız gibi görünen iki farklı kişiydi.  

Arkadaşlarını gizlemediğini görünce sırıttım ve aramaya Derin'in adını yazdım. Derin Taş isimli tek bir profil çıktı. Bakın, amacım ona sulanmak falan değildi ama bir soyad, bir insanı bu kadar iyi tanımlayabilirdi. Çıkan profile girip fotoğraflarını açmayı denedim ama gizlemişti. Tekrar homurdandım ve arkadaşlık isteği yolladıktan sonra kapak fotoğraflarına bakmaya başladım. 

Fotoğrafların %90'ında Percy Jackson olmasından anladığım kadarıyla, Derin bir Percy Jackson fanıydı. ibretlik tespit. Kendi sırtımı sıvazlayıp aferin demek için kolumu geriye doğru uzattım.

Otuz kadar Percy fotoğrafından sonra -ki artık çocuğu öldürme noktasına gelmiştim- Derin'in bir fotoğrafı çıktı. Bugün hissettiğim sıcaklığı tak var gibi tekrar hissetmeye başladım ve fotoğrafa bakakaldım. O nasıl bir gülüştü? Nasıl bir göz kısılmasıydı? Nasıl bir, nasıl bir... Şak diye laptopun ekranını indirdim ve hızla masadan kalktım. Böyle gülmesini istemiyordum. Hayır, istiyordum. Ama bana gülmesini istiyordum, başka birine değil. Onun yanımda olmasını istiyordum. Kaşlarımı çatarak düşüncelerime bir küfür savurdum ve kendimi yatağıma attım.