Ama o hiç giblemedi. Daha sonra bi hamlem daha oldu okul sisteminden adresini bulup evine sufle sipariş ettim onu da kabul etmediğini söyledi. Şu an hala konuşmuyoruz. Elimden gelen her şeyi yaptığımı düşünüyorum. Bir insanın gururunu yıka yıka sırf sevdiği için haklı olduğu halde kaybetmemek için ne kadar düşebilirse o kadar düştüğümü düşünüyorum. Hem artık acılarım da azaldı. Geceleri sabaha kadar kalbim ağrımıyo. Ona Connected2.meden anonim yazdım ve mesajı sildi. Yani beni aldattığı siteyi hala kullanacak kadar kahpe bi insan. Artık nefret de yok sadece acıma duygusu var. Bir de insani bir merak.. iki aydır görüşmedik büyümüş müdür değişmiş midir saçı ne renktir falan işte.. artık onu hatırlatan şeyler gördüğümde kalbim acımıyor ben ona acıyorum. Bir de ona her gece şiir yazarken farkettiğim bir şey var. Aslında o benim yazdıklarımı hak etmedi. O benim ona yalvarmalarımı da hak etmedi. Ama ben o hak ettiği için değil ben onu hakkıyla sevdiğim için yalvardım. Evet bunu farkettim. Sanırım bu hikaye burda bitti. Umarım bitmiştir yani...