Kızdan gözlerimi ayırmadan Bora'ya seslendim. Bora, şu kız kim? Çenemle ufaklığı işaret ettim. Bora işaret ettiğim yere baktı, ardından yavaşça gülümsedi.

Çalıkuşu.

Bön bön ona baktım. Çalıkuşu mu? O kitap değil miydi? 7. sınıfta proje ödevi için o kitabı okumak zorunda kalmıştım. Feride diye huysuz, ama bir o kadar da sevecen bir karakter vardı.

Çalıkuşu mu?dedim. Ne alaka?

''Evet, adı Derin. Ama huyları şu Çalıkuşu'ndaki karaktere çok benzediği için herkes Çalıkuşu diyor. Ona ilk Çalıkuşu diyen kuzeniymiş. Yayıldı gitti sonra. O da dokuz ama gördüğün gibi,Oturduğu masayı işaret etti.insanlarla çok kolay arkadaş oluyor. Bahse girerim şimdiden okulun yarısı onu tanıyordur.Bu şaşırmam gereken bir olay değildi. Gördüğün bir insana selam verir ve tanışırdın, o da seni tanırdı. Bütün olay buydu.
Geçen sene bizim okuldaydı,diye devam etti Bora.Çok huysuz, sinir bir tip. Çocuktan farkı yok. Ama kendini sevdiriyor işte etrafındaki insanlara. Ve bil bakalım geçen sene en iyi arkadaşlarından biri kimdi?'' Ona bakınca işaret parmağıyla kendini gösterdi ve sırıttı. Tekrar masaya dönüp baktım.

Derin. Çalıkuşu. 1.60'ımsı boy. Fazlasıyla şirin. Gülümsedim.

Düşüncelerimi tekrar kesen yine Bora'nın konuşması oldu.

Ama hayal kurma. Hiç kimseyle çıkmaz o. Sevgili istemiyor.