beşiktaş

inönü`nün son maçıydı. Abim ile beraber gittik. Delicesine bağırıyorduk. Sesimizin kisilacak olmasi falan umrumuzda değildi taraftarlar eşliğinde bağırıp duruyorduk sürekli susmadık hiç.
Ilk gol Veli`den geldi çıldırdık. Delicesine tanımadıklarimizla kucaklaşıyor, seviniyoruz. Derken Olcaydan ikinci gol bu golün de rahatlığıyla iyice rahatlamis ve daha gür bağırıyorduk. En sonunda holoskonun golüyle neredeyse sevinçten düşüyordum ki abim tutmuştu ;)
Ne güzel günlerdi be sonrasinda bir hafta boğazım ağrımış ve sesim kısılmıştı ama olsun Beşiktaş için değer :((

ilk kez maça gitmiştim o da Inönü'nün son maçına denk geldiydi. Bu yüzden o anlar halen dün gibi aklımda..
Hayatimin en güzel günleriydi. Sonrasında ise Vodafone Arenaya gittiğimde bu kadar mutlu olmuştum..