farkli sehirlerdeyiz, toplasan 2 hafta gormusuzdur birbirimizi.1 yildir seviyorum, Konusurken arada minnoş, minik ornitorenk yavrusu diye hitap ediyor.Ama ben hala onunla olma hayalleri kuruyorum.Bu arada konusuyoruz derken cok nadir.Onu kendimden sogutmaktan korktugum icin yazmiyorum ben.Ama kendimi tutamadigim zamanlar oluyor naber yazip 10 dakika bekledikten sonra anca gonderebiliyorum.O yazinca daha rahat konusuyoruz yani.iki uc gun suruyor o konusmalar da.Sonra tekrar, kocaman,derin bir sessizlik...
Benim cok iyi biri oldugumu soyluyor, benimle gercekten egleniyor.Bi kere bulusabildim onunla.O gun gercekten cok eglendim o da eglendi hissettim bunu. Veda ettikten sonra onunla uzun bir sure daha bulusamayacagim gercegi soguk bir su gibi carpti yuzume. icimi curuttu. Gordugum butun renkleri siyah beyaza cevirdi. Simdi diyeceksin bu kadar seviyorsun yazsana, soylesene sevdigini. Prensesimiz su anda universite sinavina hazirlaniyor kafasini bulandirmak istemiyorum ayrica bu sene sinav var gibi bir bahaneyle aramiza mesafe koymasindan korkuyorum.Hem de cok korkuyorum.
Dogum gunu yaklasiyor.Bir paket beyaz leblebi,bir mektup, papatyalar,rahat uyusun diye bir muzik kutusu,bir de surekli kullanabilecegi degerli bir sey alip gondermek istiyorum. Yazmadigim icin onu unuttugumu sanmasin sakin. Mektupta onu sevdigimi soylemeyi cok dusundum ama yuzyuze soylemenin daha dogru olduguna karar verdim.
Ama bak su sinav bi bitsin, cikip soyleyecegim. Butun duvarlara siirler yazacagim. Seviyorum ulan diye bagiracagim.Kim bilir belki hislerim degisecek, belki o da bambaska biri olacak ama su an boyle dusunuyorum.Ben de boyle seviyorum iste , bana yeniden sarkilar soyleten kadini...