Sabah uyandım. Patronun yanına gitmek için hazırlandım.. Stresliydim terliyordum. Dorğu birşey mi yapıyorum diye defalarca düşündüm ama başka çarem yoktu yapmak zorundaydım.

Evden çıktım ve şirketin yolunu tuttum. Ağır ağır gidiyordum acelem yoktu.. Yolda düşünmek için kendime biraz daha zaman verdim.. Şirkete ulaşmıştım..

Yukarı çıktım patronun yanına gittim.. Selam verdim oturdum.

insanlarla ilişkilerim iyiydi ama ben istediğim sürece ve ben istediğim düzeyde..

Hayatım hakkında aileme bile çok az şey anlatırdım. Patronun bazı kararlarımdan haberi vardı ama benim anlattığım kadarıyla sadece.. Benden başka kimse bir başkasından benimle ilgili birşey duyamaz dedikodumu yapamazdı çünkü konuşabilecekleri kadar bilgi vermiyordum kimseye..

Bu sefer ne var ne yok anlatmak zorundaydım patrona. Rahatsız hissediyordum. Sakladığım şeyler beni güvende tutuyordu sanki. Gün yüzüne çıkmak beni rahat hissettirmiyordu.

Konuya bir şekilde girmem gerekiyordu yine dolandırmadan konuya girmeye karar verdim.

Patron ben artık sahada çalışamicam beni teknik ofise alman lazım dedim. Neden dedi.

Cerenle evlendim ben dedim.. Biraz sessiz sakin oldu haber veremedim kusura bakma zaten herhangi bir tören falan olmadı gürültüsüz hızlı şekilde yapıldı dedim.

Sorun yok olum zaten ne zaman neyi haber verdinki dedi. Haklıydı. Alışmıştı millet benim bu halime, iyi birşeydi. Hayatlarıma gereğinden fazla girip müdahale edebilmelerini engelliyordum.

Teknik ofise almasına alırız seni ama becerebilecek misin masabaşı işini ?

Masabaşı olacak ama kendi masam olması lazım patron dedim. E heralde senin masan olacan istersen odanı hiç değiştirmeyiz yine aynı yerde kalırsın dedi.

Yok dedim o şekilde değil.. Benim evde çalışmam lazım dedim.. Haydaa çok şey istiyorsun Deluk dedi.. Nasıl olacak bu iş dedi.. Olması lazım dedim cerene ben bakıcam başka kimseye emanet etmem edemem dedim..

Peki sen program biliyor musun olum dedi ?

Bilmiyorum dedim, bu zamana kadar hep sahada çalıştım patron biliyorsun benim yerim saha dedim okulda da bu yönde gideceğime karar vermiştim o yüzden hiç program kasmadım dedim..

Şansını fazla zorluyorsun Deluk dedi.. Nasıl yapıcaz dedi..

Başka çarem yok dedim. Öğrenirim dedim en geç 2 ay içinde 3 programı yalar yutarım açığı kapatırım dedim..

Emin misin dedi eminim dedim... 2 ayın var dedi. 2 ay dedim..

Hiç mi gelmeyeceksin olum şirkete öyle pijamalı adama mı maaş verecem ben dedi. Mümkün olduğunca uğramaya çalışırım haftalık toplantılara katılırım dedim..

Bu iş patronun hoşuna gitmemişti istediğim şeyleri düşününce kendisinden rahat olacaktım ama deli gibi çalışacaktım yine.. mecburdum hemde gecemi gündüzüme katıp çalışacaktım. 2 ayım vardı..

2 ay içinde 3 tane programı yalayıp yutacaktım..

Ufak tefek ince detayları konuştuk ve şirketten çıktım..