Bunca düşüncenin arasından sıyrıldığımda, kendimi Kayıp'ın kapısında buldum. içeri girer girmez, o muazzam kitap kokusu anında cigerlerime kadar işlemiş ve beni huzurlu bir gün gecirecegim konusunda çoktan inandirmisti. Sahra her zaman ki gibi bir anda karşıma çıkmış, siyah gözleriyle bana bakıyordu. "Seni bir daha gorecegimi biliyordum" dedi.
"Gelmek için ayrı bir sebebim vardı. Bedava bir dostluğu kim istemez ki?" Dedim.
"Çay?"
"Kesinlikle evet, çayı çok seviyorsun galiba?"
"Ah çay sevilmez mi?" ikimizde birbirimize bakarak sıcacık bir gülümseme peyda ettik yüzlerimizde. "Alkolle aran nasıl?" Diye sordum.
-"Sadece rakı" dedi... Ve ayağa kalkıp "Hadi dükkanı kapatıyoruz" dedi.