ben bi devlet unisinde 1.sinifda okuyan bi panpanizim, yani gecen yil geldimhazirlik bitti 1e gectik bu yil.. Ama hala etrafimda arkadasim dedigimkimse yok onlar biraz yaklastikca ben geri cekiyorum kendimi icimden gelmiyor. ben memleketteki lise arkadaslarimin en iyi arkadaslarimin oldugunu onlar gibi birilerini asla bulamiyacagimi dusunerek geldim buraya fakat onlarda burda 2.yilim olmasina ragmen toplasaniz 5 kere bile arayip sormamislardir.ben ise firsat buldukca onlari sormaya devam ettim bi yil boyunca ama geriye baktigimda hep birseyler yapmaya calisan iletisime gecmeye calisan taraf hep ben olmuşum. kalabaliklar icinde yalnizmisim meger ben ise onlarin her halukarda yanimda olduklarini dusunurdum hep. yalnizlik başta koysa da yalnız bırakana gittikçe daha az ihtiyaç duyulmasını sağlayan bir şeydir. daha az ihtiyaç duyuldukça, daha az akla gelir. hayat böyledir.