Baba olacaktım. Bunun hayalini kurmayi bırakalım ne kadar uzun zaman olduğu geldi aklıma. Evlendigimden beri Ela'dan ne bir haber almış ne de almak istemiştim. Evli bir adam olmanın gereklerini yerine getirmiyordum belki ama karimi asla aldatmiyordum. Baba olmak belki de hayatımda başıma gelecek olan güzel şeydi. Didem'e daha farklı bakmaya başladığımı hissettim. "Bunu kutlamamiz gerekiyor" diyerek eve doğru koşmaya başladi birden. Bahçedeki masaya oturdum. Didem yüzünde kalıcı bir gülümsemeyle geri döndü. Elinde bir şarap şişesi ve iki kadeh vardı.
"E, babamız nasıl hissediyor kendini bakalım? Djye sordu Didem"
-"Harika."
-"Didem iyi ki varsın, gerçekten iyi ki varsin."
-"Didem beni affet dedim." Dedim.
-"Neden böyle birşey dedin ki şimdi?" Diye sordu.
-"Sen herşeyin en iyisine layiksin, bense seni koca bir yalnızlıkta tek başına bırakan ahmak bir adamdan fazlası değilim."
-"Hayır, yanlış dusunuyorsun. Bana her gün seni seviyorum demiyor olabilirsin, sürekli mutlu ve huzurlu da geçmiyor olabilir günlerimiz. Ama bunun hiç bir önemi yok. Neredeyse bir yıl önce evime gelmek için beni aradığında kalbim sana ne hissediyorsa, bu günde aynı mutlulukla aynı sevgiyle yaşıyorum seni. Bir kez bile olsun pişman olmadim seninle evlendigim için. Seni hep sevdim ve hep bekledim. Bana geldiğin gün yani doğum günün, aslında benim yeniden yeniden doğduğum gündür.