Bilgisayarı açtım. Gripin böyle kahpedir dünyayı açtım.

"Söyle kaç yaşındasın?
Dertlerin başındasın
Istikrarsız her an geçmişi özlüyorsan...

Bilmem kaç yaşındasın?
Gözleri yaşlardasın
Her an yarını düşlüyorsan... "

Kafam çok incin. Sabah Ali kahvaltıya gelicekti okulu ekip iyice konusucaktik.Tek çareyi uyumakta buldum. Kafami yastığa koydum. Düşüne düşüne uyudum.

"En iyi kaçış yolu uyumaktir."

Sabah oldu.Ali kahvaltıya geldi.Çay koyduk. Kaç şeker dedi? Şekerle ilgili komik anılarımız vardı. Salak salak güldük. Ikimizin de içi buruktu.

Bu hikayenin başında demiştim ya.Bizim birbirimizden başka kimsemiz yoktu.

Ali:Düşündün mü?
B:Düşündüm de içinden çıkamadım ki
Ali:Kalbin ne istiyosa kanka?
B:Olum iyi de sen nolucaksin?
Ali:Of be Birkan. Bakarim olum basimin çaresine ben gelirim.Sen gelirsin
B:Oyle mi diyosun?
Ali:Tabii lan.Biz ayrilir miyiz hic kardeşim.
B:Ayrilmayiz tabii
(Tebessum ettik)

Akşam oldu sahilde indik. Sema'da aynı saatte geldi

Sema:Eee sonuç?
B:Geliyorum.
Sema:Oley (bağırdı) ay pardon. Yani sevindim.
Ali:Ben de sevindim.

(Biraz muhabbet ettik.Eve erken dönmek istedim babamla konusucaktim. Semanin numarasini aldım ve döndüm.)

Eve girdiğimde babam televizyon izleyip sigara içiyodu.

B:Baba? Konuşalım mi?
Babam:Gel bakalım.(Televizyonu kapattı.)

Bilirsiniz. Vedalar çok, çok zordur.