Arabamız 4 kişilikti, haliyle arkadaşlarımla arka koltukta sıkışmıştık. Hareketlerimden ailem anlamıştı bunu sanırım. Daha eve varmadan babam dikiz aynasından bana bakarken annem aynı anda benimle konuşmaya başlamıştı. Arkadaşlarımı tanımak istiyordu. Doktor gibi birşeyler zırvalayacağını sanıyordum fakat düşüncemin tersinde davranmıştı annem, çok sevindirmişti açıkçası bu beni, yüzümden okunabildiğini annemin güzel tebessümünden anlamıştım. Eve varmamıza henüz vardı ve tanıştırma kararı aldım. Onlarında onayını aldım ve annemin istediğini yaparak tanıştırdım. Eren ve Selin'le tanışmaktan mutlu olmuş gibi görünüyordu. Belkide beni artık o doktorun yanına zütürmezler diye düşünüyordum ki eve geldik. Açıkçası fazlasıyla yorucu bir gündü bu benim için. Aptal bir doktorla geçirilen saatler... Arkadaşlarımı yok etmek için saatlerimi vermiştim. Bu çok yanlıştı. Artık ailemde arkadaşlarımla tanıştığı için benimle dahaiyi anlaşıyorlardı. Sabahları 2 bardak daha süt ısıtıyor, masaya 2 tabak daha koyuyor ve 2 sandalye daha masamıza ekleniyordu. Bunlar beni her ne kadar mutlu etsede aklımda bir soru vardı. Annem arkadaşlarımla tanıştı fakat neden onlarla hiç konuşmuyor? Açıkçası bu soruya yanıt aramadım çünkü okula gitmem gerekiyordu. Her ne kadar istemesem de gitmem gerektiğini biliyordum. Babam arabanın arka kapısını açtı ve sıra sıra bindik. Selin cam kenarına oturmuştu ve benimde midem bulanmasın diye cam kenarına geçmem gerekiyordu. Eren mecburen ortaya oturarak sıkıştı. Selin'de bende onun sıkışmış ve yerleşememiş haline içten içe gülüyorduk. Yaklaşık 10 dakika kadar süren yolda babam dahil kimse konuşmasan okula geldik, babam beni ve arkadaşlarımı okula bıraktı ve dükkanı açmaya gitti. Bu arada babamın ufak bir dükkanı var. Sınıfa girdiğimde yine kimse yüzüme bakmıyordu. Çok umrumda değildi açıkçası köşelerde bir yere geçerek oyun oynamaya başladım, arkadaşlarımla muhabbet ettim. Bunun kime zararı olabilir ki?