Bir sonraki gün işe gitmek için erken kalkmıştım. Büfeci Nusret abinin bir çayını içmek için yanına gittim. Yanındada herzaman aldığım etli böğreklerden almıştım taburenin birine oturup çayımı ve böreği yerken bir yandanda gzeteleri okuyordum. Neredeyse gördüğüm tüm gazete manşetlerindeydim. Kimisi iyi kimisi kötü yazmıştı.
Cumhuriyet: Kimliği Belirsiz Halk kahramanı Polisin Yardımına Koştu...
Tercüman: Çizgi Roman Karakteri Gerçek Oldu
Akşam: Eylemcilere karşı eylemci saldırısı...
Hurriyet: Türk Süpermen...
Dalgın bir şekilde okurken Hürriyeti okuduğumda gülümseyerek Hayır benim adım X dedim. Nusret abi: Bişey mi dedin oğlum diye sordu Buna karşılık olarak. Şu gastedeki adamı diyordum abi çok ilginç değilmi? diye sordum
Sen bakma bu işin içindede dış güçlerin parmağı vardır evladım yoksa mümkünmü yahu diye cevapladı.
Haklısın abi diyip geçiştirdim. Bir yandanda içimden Allah allah! Biz napıyoruz adam kime tak atıyor dedim. Parayı ödeyip kalktım. Huzurluydum, kendimi özel , hemde çok özel hissediyordum. Bir an işe gideceğim aklıma geldi. Evsiz çulsuz kalmakta istemiyordum. iş yerindekilerle selamlaşıp masama geçtim. Ogün hiçbirşey olmadı sıradan dı benim için. Taa ki akşam eve gidinceye kadar.