22 Mayıs 2018

Annem bana bağırarak uyandırdı beni. Ne oldu anlamadım. Mutfaktaydı. Bir anda bir bomba sesi ve sarsıntı ile yere düştüm. Mutfağa koştuğumda annem yerdeydi ve kanlar içindeydi. Ne olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Tek yaptığım anneme bakarak ağlamaktı. Ne olduğunu bilmiyordum ama erzak toplayıp hızlıca evden çıktım. Dışarıda yıkık binalar ve patlamış arabalar vardı. insanlar kaçıyordu. Hemen elime telefonumu aldım ama çekmiyordu. Hızlıca koşarak karakola yürümeye başladım.

22 Mayıs 2019

Elimde silah bir helikopterdeyim. Masum insanları kurtarmaya gidiyorum. Tarihe bakmak aklıma geldi. 22 Mayıs! Annem. Göz yaşlarımı tutamadım ve ağlamaya başladım. Komutan neden ağladığımı sorunca anlattım. Bana baktı ve daha kötülerini yaşayanları anlattı. Kendime gelmem gerektiğini söyledi ve hazırlanmamızı söyledi. Hazır mıydım? Hayır!

23 Mayıs 2018

Karakoldayım. Sadece 3 polis var. Gelenlere olayı anlatmak için. Çok kalabalığız. Bize şehir dışına çıkmamızı söylediler. Ve arabaya bindiler. Arabaya tutunmaya çalışan onlarca insan. Ben mi? Sadece annemi düşünüyordum. Şehir dışına çıkmak için zamanımız dardı. Düşman git gide yaklaşıyordu. Hızlı olmam gerekliydi. Araba bulsam bile kesin yollar tıkalı olurdu. En iyisi yürümekti.

Beyler 1 kişi okusa bile devam ederim