belki bir ayar belki aydınlanma adına ne derseniz.

18 yaşıma girdiğimde ehliyetimi almak için belgelerimi hazırlıyordum, ve sabıka kaydı için adliyenin arka bölümünde olan merciye başvurdum. Geniş duvarlarla örülmüş bi alanda takriben 80 kişi kadar bekliyoruz sabıka kaydını almak için. Telefon ve internet pek yaygın olmadığından, uğraş olarak insanların dış görüntüsüne bakıp nasıl bir karakter olduğunu analiz etmeye çalışıyorum. Yaklaşık 10 kadar kişiyi analiz ediyorum tek tek ve kimini hırsız tipli, kimini korkak, kimini cahil diye nitelendiriyorum.

Sıra o kişiye geldi: kendisini süzdüm ve dedim ki; bu adam işe yaramaz ve cahil birine benziyor. Aradan 2 dakika geçti ve o adam yanıma geldi. sırtımı duvara yaslamıştım. adam aynı şekilde sırtını duvara yasladı ve ikimizde yanyanayız ama yüzümüz karşıya bakıyor. kendi kendine duyacağım şekilde dedi ki :
insanlar ne kadar önyargılı değilmi , tanımadan etmeden insanları birşeylerle itham ediyorlar. Oysa ki tanısalar belki de çok severler. önyargı aptalların işi değilmidir.

Ben dondum kaldım hiçbirşey diyemedim sanki o adam değil de; hayat bana bir tokat attı ve sonrasında yıllardır bu tokat hiç aklımdan çıkmadı. Ve o tokatı her insan tatmalı insanlara ırklara inançlara saygı göstermeli bilmeden tanımadan kimseyi itham etmemelidir.

not: tamamen yaşanmıştır takriben 11 sene önce yaşadım.

edit: inanmayan arkadaş olabilir yaşım 29 kiminiz daha bebektiniz belki. Size tecrübemi paylaşıyorum emin olun ekgib var fazla yok.