ust edit: Beyler olaya yalan diyenler olmus hatta istiklal marsina neden saygida durmadin diyenler olmus. Fotografi cektikten sonra saygi durusuna gecip dudaklarimla okudum marsimizi. Trende girmisiz sagolun beyler kimse suku atmasa okusa bile yeterdi.
edit 2: Facebook sayfasında da paylasildik beyler eyvallah

7 Ekim 2016 saat 15:00 civarlarında, Ankara'nın Polatlı ilçesinde çektim bu fotoğrafı...

Arabamla yolda ilerlerken bir yandan da eşimle telefonda konuşuyordum. Şehir içi ve okul güzergahı olduğu için ortalama hızım 15-20 km civarıydı. Tam o esnada bir okulun bahçesinden istiklal Marşı gelmeye başladı kulaklarıma. Hem milli duygulardan hemde istiklal Marşı'na olan saygımdan arabamı sağa doğru yanaştırdım ve durdum. Eşime telefonda birşey anlatırken birden bu kare gözüme çarptı ve telefonda eşime ne anlatıyorsam bir anda aklımdan uçuverdi. Eşime telefonu kapatmasını ve birazdan arayacağımı söyledim çünkü bu karenin fotoğrafını çekmem gerekiyordu...

Bu iki teyze istiklal Marşı bittikten sonra alışveriş yapacakları markete girdiler. Bende onlarla tanışıp, ellerini öpmek için peşlerinden markete girdim. Beni yanlış anlamasınlar diye hemen gidip konuşmadım bir süre marketin içinde kendilerini takip ettim. Bu iki teyze en küçüklerinden 1 tane bebek oyuncak almışlardı. Kasiyer bayan 4.5 lira dediğinde bunlar birbirine bakarak "kızım biz 3.5 lira diye almıştık, o kadar paramız yok biz çikolata falan alalım" deyince boğazım düğümlendi, vicdanım paramparça oldu...

Bir anda istemsiz bir şekilde teyzelere kim için aldıklarını sordum. Eskişehirden kızıyla 3 yaşındaki torunu geliyormuş. Torununa o oyuncağı hediye almak istediğimi söyleyince teyze bir anda ağlamaya başladı. O teyzeyi öyle görünce hayatımın belki de en zor ağlamama sınavını o an verdim kendi kendime...

Marketten çıkarken teyzeden torununu benim için öpmesini rica ettim. Teyze "tabi oğlum ne demek tanımasa da 1 amcası daha oldu" dedi...

Peşlerinden uzun bir süre bakakaldım. istemsiz bir şekilde hareket edemedim. Uzun bir mesafe birbirimizi görebileceğimiz açıdaydık ve bu teyzeler belki 5 saniyede bir arkalarını dönüp bana el salladılar. Gözden kaybolunca bende arabama bindim ve bu yaşadıklarımı yazıya dökmeye karar verdim...

Millet olarak çok hassas bir dönemden geçtiğimiz aşikar. Fikir ve görüş olarak belkide 6-7'ye ayrılmış, bu güzel memleketin kimler tarafından hangi değerlerle kazanıldığını tamamen unutmuş durumdayız...

Ne zaman siyasi partilerin, şahısların peşinden körü körüne gitmeyi bırakıp Cumhuriyet'in kurulduğu Anadolu insanı yüceliğine döneceğiz çok merak ediyorum...
edit: Duygulandigini belirtenler olmus adamsiniz beyler trenddeyiz