Selamlar zumkiler, ben 150 boyunda hayatımda hiç dövüş sporu görmemiş göbekli çirkin bir panpanizim, biliyorum tüm inciciler bunun tam tersi ama yapacak birşey yok.
Herneyse bugün yine okuldan çıktım , eve gidiyorum bir tane çocuk var yanımda kankam filan değil gibsen olmaz zaten, (küçükken kopek almaya gitmiştim kopekler o delikten kurtulmak için türlü saklabanliklar yapardı beni görünce hepsi yuvaya kaçti hiç kopek goremedim)

iste gidip bindik otobuse , sofor bir arkadasima bakti birde bana, arkadaşıma dönüp "evladım evcil hayvanları arkaya alıyoruz mwahahaha" diye haykırdı , otobüsteki herkez gülüyor tabi, yarım yarım yarılıyorlar, o an beynimde bir şimşek çaktı, ak göbekli dedeyi gördüm , 165 boyunda filandi o da, Benim dede olduğu ne kadar belli, " evladim dersini ver ona" dedi, ve gözden kayboldu, o an gerçek dünyaya döndüm ve incici dedenin verdiği kutsama ile su sözcükler ahenk ile ağzımdan döküldü. " hepimizin aslında sahibi bir değil midir amcacim.." dedim, demez olaydim herkez anıra anıra gülmeye başladı, ak göbekli gelip " tipini zikiyim evlat ne biçim incicisin sen" diyip suratıma tükürdü , sofor gulmekten ondeki arabaya gecirdi hastaneden yaziyorum, cok utandım hesabı kapatıyorum buda son entrym beyler, hoşçakalın.

Not: bir geçmiş olsun'unuzu ve sukunuzu alırım eyvallah.