Beyler üç dört yıldır ağlamayan ben o an dokunsanız ağlayacaktım. Gözlerim doldu, terledim ve nefesim daraldı. Polisler evi arıyordu ve babamda ayakta sigarasını içiyordu. Hemen kalkıp babamın yanına gittim. Sarıldım sımsıkı. Olacakalrı biliyordum çünkü. Babam bişey yok oğlum merak etme diyerek beni teselli etmeye çalışıyordu. Ama kendiside çok korkuyordu. Babam o kadar iyi niyetli bi adamki bana dediği şey şuydu:

"Oğlum git polis abilerine kahve çay yap onlar tüm gece ayaktalarmış yorulmuşlardır"

Mutfağa doğru gittim. Arkamı dönüp babama baktım. Bana zorla olsada gülüyordu. Benim korkmamı istemiyordu çünkü. Bende babama yalandan bir gülücük attım. Sonra hemen mutfağa döndüm. Babamın karşısında ağlamamalıydım. bu kadar güçlü, koskoca bir çınarın oğluydum çünkü...